Γράφει η Νίκη Κουλουμπή – Βιοπαθολόγος Μικροβιολόγος
Οι διαταραχές που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής κύησης αφορούν:
1) την αναιμία της κύησης με αιμοσφαιρίνη περίπου 11gr/dl, η οποία όταν δεν συνυπάρχει σιδηροπενία ή θαλασσαιμία οφείλεται σε αιμαραίωση.
Παρατηρείται μια αύξηση της ΤΚΕ μετά το δεύτερο τρίμηνο της κύησης, η οποία οφείλεται στην αναιμία και στην αύξηση του ινωδογόνου.
2) τις διαταραχές της αιμόστασης.
Στην περίπτωση αυτή αυξάνονται οι παράγοντες της πήξης, ελαττώνονται οι φυσικοί αναστολείς της πήξης με αποτέλεσμα να υπάρχει μια υπερπηκτική κατάσταση σε όλη τη διάρκεια της κύησης.
Το ινωδογόνο αυξάνεται από το δεύτερο μήνα της κύησης. Επίσης αυξάνονται και οι παράγοντες VIII, VII, X, XII, VWF.
Στην περίπτωση παθολογικής κύησης, η εγκυμοσύνη από μόνη της αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα φλεβοθρόμβωσης. Στις συνηθέστερες επιπλοκές της κύησης αναφέρονται η προεκλαμψία, η εκλαμψία, η αποκόλληση πλακούντα κ.ο.κ.
Τα αίτια που οδηγούν στις παραπάνω καταστάσεις είναι αδιευκρίνιστα ωστόσο σχεδόν τα περισσότερα σχετίζονται με διαταραχές αγγείωσης του πλακούντα και διαταραχές της αιμόστασης. Οι κληρονομικοί θρομβοφιλικοί παράγοντες με τη μορφή πολυμορφισμών ή μεταλλάξεων αποτελούν ένα αρκετά υψηλό ποσοστό γυναικών σε εγκυμοσύνη που εμφανίζουν επιβαρυντικό κληρονομικό ιστορικό.
Εργαστηριακή διερεύνηση θρόμβωσης και των επιπλοκών της.
Η εργαστηριακή διερεύνηση περιλαμβάνει κυρίως τους παρακάτω κληρονομικούς και επίκτητους παράγοντες θρομβογέννεσης:
• Επίπεδα ATIII, PR-C, PR-S.
• Την κληρονομική αντίσταση στην ενεργοποιημένη πρωτεΐνη C (APCR)
• Παράγοντας V Leiden.
• Μετάλλαξη 20210G-A της προθρομβίνης.
• Παρουσία του αντιπηκτικού λύκου (LA) ή άλλων αντιφωσφολιπιδιακών αντισωμάτων (APA) που συναντάμε στο αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο.
