Γράφει ο Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος, Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής Ομίλου Ιατρικού Αθηνών – Ιατρικό Περιστερίου / Ειδ.Γραμματέας Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Ρομποτικής Χειρουργικής
Ανώδυνη, αναίμακτη, αποτελεσματική και χωρίς παρενέργειες είναι η θεραπεία των κονδυλωμάτων με Laser διοξειδίου του άνθρακα αλλά και με RF (ραδιοκυτταροπλασματική χειρουργική)
Τα κονδυλώματα, το συχνότερο σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, μπορεί να είναι «δώρο» μιας εφήμερης σχέσης του Καλοκαιριού που μας αποχαιρετά.
Πράγματι η θεραπεία με Laser διοξειδίου του άνθρακα, αλλά και με χρήση RF, των κονδυλωμάτων- που είναι το συχνότερο σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα – υπερτερεί όλων των άλλων διαθέσιμων μεθόδων. Κι αυτό γιατί στοχεύει επιλεκτικά μόνο στα υπάρχοντα κονδυλώματα αφήνοντας ανέπαφο το γύρω υγιές δέρμα.
Η θεραπεία των κονδυλωμάτων με laser ή RF, χαρακτηρίζεται από απουσία μετεγχειρητικού πόνου και ουλών, ενώ το αισθητικό αποτέλεσμα είναι άριστο. Η θεραπεία είναι αναίμακτη καθώς η δέσμη του laser εφαρμόζεται στοχευμένα στην πάσχουσα περιοχή κατόπιν τοπικής αναισθησίας με διάλυμα ξυλοκαΐνης 2%.Μάλιστα σε μία μόνο συνεδρία μπορεί να καταστρέψει όλα τα υπάρχοντα σε μία δεδομένη στιγμή κονδυλώματα .
Είναι η πλέον ανώδυνη, χωρίς παρενέργειες μέθοδος όταν εφαρμόζεται από εξειδικευμένο γιατρό.
ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ-ΜΟΡΦΗ ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΩΝ
Τα κονδυλώματα κλινικά εμφανίζονται σαν ογκίδια, αρχικά μεγέθους λίγων χιλιοστών που η επιφάνειά τους μοιάζει με κουνουπίδι, ενώ με την πάροδο του χρόνου αυξάνονται σε μέγεθος, αποκτούν μίσχο ή συνενώνονται μεταξύ τους. Είναι ανώδυνα (σπάνια μπορεί να προκαλούν φαγούρα ή κάψιμο) και έχουν χρώμα ρόδινο ή καφεοειδές.
Εκτιμάται ότι 50-70% των σεξουαλικά ενεργών ανδρών και γυναικών θα προσβληθούν από τον ιό HPV κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Το 60% των γυναικών είναι θετικές στον ιό των κονδυλωμάτων μόλις τρία χρόνια μετά την πρώτη σεξουαλική επαφή τους.
Υπολογίζεται ότι σε κάθε σεξουαλική επαφή με μολυσμένο άτομο χωρίς προφύλαξη υπάρχει κίνδυνος 70% μόλυνσης από τον ιό. Κονδυλώματα όμως θα εμφανιστούν σε μόλις 10% αυτών που θα μολυνθούν, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις ο ιός των κονδυλωμάτων αντιμετωπίζεται από το ανοσοποιητικό σύστημα και παραμένει σε λανθάνουσα κατάσταση.
Οι υποτροπές είναι δυστυχώς πολύ συχνές. Τα κονδυλώματα οφείλονται σε διάφορους ιούς που ανήκουν στην οικογένεια των Ιών των Ανθρωπίνων Θηλωμάτων (Human Papilloma Virus, HPV). Αυτή η οικογένεια ιών περιλαμβάνει πάνω από 150 στελέχη. Από αυτά τα στελέχη, περίπου τα 30 μεταδίδονται με το σεξ..
Τα κλασσικά κονδυλώματα προσβάλλουν το δέρμα γύρω και πάνω στα γεννητικά όργανα, τον πρωκτό αλλά και το βλεννογόνο (δηλαδή την εσωτερική επίστρωση) του κόλπου και του ορθού.
Η ασθένεια μεταδίδεται από άτομο προσβεβλημένο (με ή χωρίς ορατές κλινικά βλάβες) συνήθως με τη σεξουαλική επαφή. Είναι σπάνια η μετάδοση με άλλο τρόπο, αν και έχουν αναφερθεί περιπτώσεις κονδυλωμάτων από κοινόχρηστα αντικείμενα (πχ. πετσέτες) ή από μυρμηγκιά, κυρίως σε παιδιά. Σε ορισμένα άτομα ο ιός πολλαπλασιάζεται γρήγορα και υποτροπιάζει συχνά.
Τα κονδυλώματα εμφανίζονται από ένα μέχρι και τρείς μήνες μετά την σεξουαλική επαφή. Είναι επίσης πιθανόν κάποιος να μολυνθεί από τον ιό, αλλά να μην εμφανίσει ποτέ κονδυλώματα. Αυτό εξαρτάται από την κατάσταση του ανοσοποιητικού του συστήματος.
Ωστόσο υπάρχουν παράγοντες, που μπορούν να πυροδοτήσουν την εμφάνισή τους (από μια παλιότερη μόλυνση) , όπως:
- Ψυχολογική πίεση, στρες
- Ορμονικές διαταραχές λόγω εγκυμοσύνης ή αντισυλληπτικών
- Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα
- Μόλυνση από τον ιό HIV (ο ιός που προκαλεί AIDS)
Η εξέταση για τα κονδυλώματα είναι απλή, ανώδυνη και ο γιατρός μπορεί να τα διαγνώσει με γυμνό μάτι ή με μεγεθυντικό φακό. Για κονδυλώματα που βρίσκονται στον πρωκτό ή στον κόλπο χρειάζεται να γίνει μια πιο ειδική εξέταση (ορθοσκόπηση ή κολποσκόπηση αντίστοιχα). Όταν βρίσκονται κονδυλώματα στα εξωτερικά γεννητικά όργανα είναι καλό να γίνεται επίσης εξέταση του πρωκτού και του κόλπου (στις γυναίκες). Η βλάβη διαγιγνώσκεται με βιοψία ή με τεστ Παπ.
ΜΟΡΦΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Ο ιός αν και δεν μπορεί να απομακρυνθεί από τον οργανισμό, τα κονδυλώματα όμως μπορούν να αφαιρεθούν με:
- Κάψιμο με βελόνα ή με λέιζερ ή και RF (ραδιοκυτταροπλασματική χειρουργική)
- Πάγωμα με υγρό άζωτο (κρυοπηξία)
- Χειρουργική αφαίρεση
- Θεραπεία με χημικές ουσίες (π.χ. ποδοφυλλοτοξίνη)