← Πίσω στο blog

Κήλη : Πότε πρέπει να αντιμετωπίζεται;

Δείτε όλα τα άρθρα του NowDoctor.gr

Γράφει ο Δρ.Αναστάσιος Ξιάρχος (www.axiarchos.gr), Διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής Ομίλου Ιατρικού Αθηνών – Ιατρικό Περιστερίου / Ιδρυτικό μέλος Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Ρομποτικής Χειρουργικής

Κάτι πολύ αρνητικό με τις Κήλες είναι ότι ο ασθενής έχει πάντα την επιλογή να μην κάνει τίποτε. Αφήνει τα πράγματα όπως είναι και αποφεύγει οποιαδήποτε χειρουργική παρέμβαση. Αυτό είναι προφανώς ελκυστικό εκ πρώτης όψεως, ειδικά στις περιπτώσεις που η κήλη δεν μας ενοχλεί.

Πιστεύουμε έτσι ότι δεν βλάπτουμε τον εαυτό μας και ότι δεν μπορούν να υπάρξουν σοβαρές συνέπειες. ΑΛΛΑ λάβετε υπ όψη σας τα εξής:

1. Από την στιγμή που θα παρουσιαστεί μια Κήλη δεν γίνεται να θεραπευτεί αυτόματα ούτε να καλυτερέψει. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα διευρύνεται με το πέρασμα του χρόνου όλο και περισσότερο και μαζί μ΄αυτή θα μεγαλώνει και το Πρόβλημα για σας.

2. Οποιαδήποτε συμπτώματα, όπως ο πόνος και η δυσφορία θα επιδεινωθούν, επηρεάζοντας την ποιότητα της ζωής σας και τη δυνατότητα σας να εργαστείτε

3. Καθυστερώντας την χειρουργική αποκατάσταση και επιτρέποντας στην κήλη να διευρύνεται σημαντικά είναι πιθανό να κάνετε αργότερα πιο περίπλοκη τη χειρουργική επέμβαση όταν και αν τελικά το αποφασίσετε.

4. Υπάρχει πάντα η (ίσως 5%) πιθανότητα περίσφιξης (στραγγαλισμός του έντερου) που απαιτείται επείγουσα χειρουργική επέμβαση (όπου κι αν μπορεί να γίνει στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία !)

Τι είναι οι Κήλες του κοιλιακού τοιχώματος

Μια κήλη του κοιλιακού τοιχώματος είναι ένα άνοιγμα ή αδυναμία στην μυϊκή δομή του τοιχώματος της κοιλίας. Το περιτόναιο (η επένδυση της κοιλιακής κοιλότητας) προεξέχει μέσα από αυτό το άνοιγμα και προκαλεί διόγκωση του κοιλιακού τοιχώματος. Αυτή η διόγκωση είναι συνήθως πιο αισθητή όταν οι κοιλιακοί μύες σφίγγονται, αυξάνοντας έτσι την πίεση στην κοιλιά.

• Περίπου 10% του πληθυσμού θα αποκτήσουν κήλη στη διάρκεια της ζωής τους. Οι κήλες μπορεί να συμβούν στους πάντες σε βρέφη, παιδιά και ενήλικες – τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες . Ωστόσο, η πλειοψηφία των κοιλιακών κηλών εμφανίζονται στους άρρενες.

• Η πιο κοινή θέση για κήλες είναι η βουβωνική χώρα (βουβωνοκήλες)

• Αρκετοί διαφορετικοί τύποι της κήλης μπορεί συχνά να συνυπάρχουν, στην περιοχή της βουβωνικής χώρας. Αυτές περιλαμβάνουν την λοξή , την ευθεία κήλη, και την μηροκήλη . Ένας άλλος τύπος κήλης, που ονομάζεται Κοιλιοκήλη , εμφανίζεται στη μέση γραμμή της κοιλιάς, συνήθως πάνω από τον ομφαλό. Κήλες μπορεί επίσης να προκύψει μέσα από τον ομφαλό (ομφαλοκήλη). Η μετά από χειρουργείο μετεγχειρητικές κήλες

Οι δραστηριότητες που αυξάνουν την ενδοκοιλιακή πίεση μπορεί να επιδεινώσουν μια κήλη?

Ναι. Παραδείγματα τέτοιων δραστηριοτήτων είναι η ανύψωση βάρους , ο βήχας , η αύξηση βάρους. Μπορεί ακόμη να προκληθεί και περίσφιξη ή στραγγαλισμός από την μετακίνηση εντέρων εντός του χάσματος της κήλης.

Μπορεί να γίνει αυτό επικίνδυνο?

Όταν η επένδυση της κοιλιάς (περιτόναιο) προεξέχει εντός της κήλης , μπορεί να περιέχει ενδο-κοιλιακό περιεχόμενο, όπως τα έντερα και επίπλουν. Σοβαρές επιπλοκές μπορεί να προκύψουν από την παγίδευση αυτών των ιστών στην κήλη – μια διαδικασία που ονομάζεται περίσφιξη. Ο Παγιδευμένος ιστός μπορεί να χάσει την παροχή αίματος , που οδηγεί σε βλάβη ή θάνατο του ιστού. Η Παθολογία της περιεσφιγμένης κήλης συνήθως εμπλέκει την χειρουργική επέμβαση.

Ποια είναι τα συμπτώματα και τα σημάδια των κηλών;

Τα συμπτώματα της κήλης περιλαμβάνουν πόνο ή δυσφορία και κάπου μια εντοπισμένη διόγκωση στην επιφάνεια της κοιλιάς ή στην βουβωνική χώρα. Μια κήλη μπορεί επίσης να είναι ανώδυνη και εμφανίζεται μόνο ως μια διόγκωση. Ο πόνος μπορεί να είναι διαλείπον ή σταθερός και η διόγκωση μπορεί να μειωθεί ή να απουσιάζει, ανάλογα με την ποσότητα της πίεσης στην κοιλιακή χώρα. Ο συνεχής, έντονος πόνος σε μια πρησμένη περιοχή μπορεί να είναι μια επείγουσα ιατρική κατάσταση και πρέπει να αξιολογείται αμέσως από γιατρό.

Μπορεί η ενίσχυση των κοιλιακών μυών να βελτιώσουν την κατάσταση της κήλης;

Δυστυχώς, η άσκηση των κοιλιακών, είναι πιθανό να επιδεινώσουν την κατάσταση. Η κήλη υπάρχει λόγω της απουσίας των τοπικών μυών και της δομής στήριξης. Η άσκηση μπορεί να ενισχύσει τους γύρω μυς, επιδεινώνοντας την εντοπισμένη αδυναμία και αυξάνοντας τις πιέσεις στο εσωτερικό της κοιλιάς. Το αποτέλεσμα είναι ότι περισσότερος ενδοκοιλιακός ιστός να αναγκάζεται διαμέσου του κοιλιακού ελλείμματος να διευρύνει την κήλη.

Τι μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί μια κήλη;

Οι περισσότεροι από τους παράγοντες που οδηγούν στην ανάπτυξη των κηλών είναι πέρα από τον έλεγχο του ατόμου. Μερικοί από αυτούς τους παράγοντες είναι κληρονομικοί. Άλλοι όπως η διάταξη των τοπικών ιστών το πάχος και η αντοχή μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά τον σχετικό κίνδυνο ανάπτυξης μιας κήλης κατά την διάρκεια της ζωής. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυτός μπορεί να αυξηθεί από την κακή στάση του σώματος κατά την άρση βάρους, τον χρόνιο βήχα, την μεταβολή του βάρους του ατόμου.

Πως γίνεται η επιδιόρθωση μιας κήλης ;

Μια κήλη απαιτεί αποκλειστικά χειρουργική επέμβαση. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές διαδικασίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την θεραπεία κάθε συγκεκριμένου τύπου κήλης.

Στην ανοικτή χειρουργική προσέγγιση, μετά από κατάλληλη αναισθησία , γίνεται μία τομή πάνω από την περιοχή της κήλης και μεταφέρονται προσεκτικά μέσα από τα διαδοχικά στρώματα ιστού εντός της κοιλιάς οι ιστοί που προσέξουν. Μόλις αυτό επιτευχθεί, η οπή στη συνέχεια κλείνεται με ένα κομμάτι από πλαστικό που μοιάζει με πλέγμα ή δικτυωτό υλικό. Το πλέγμα είναι ένα μόνιμο υλικό και ραμμένο στα περιθώρια του ελαττώματος, επιτρέπει μια φυσιολογική διαδικασία επούλωσης ενσωματώνοντας στις τοπικές δομές εντός αυτού . Η αποκατάσταση της κήλης με πλέγμα έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα πολύ αποτελεσματικό μέσο για την επισκευή μιας κήλης. Σήμερα βέβαια όλο και περισσότερες κήλες επισκευάζονται με τη χρήση λαπαροσκοπικών τεχνικών

Τι είναι η λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση της κήλης;

Ένας αριθμός παραγόντων έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας νέας μεθόδου επισκευής που ονομάζεται λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης. Αυτή η είναι μια επέκταση της παραδοσιακής μεθόδου. Με την προοδευτική ανάπτυξη των μέσων και των τεχνικών για την λαπαροσκοπική χειρουργική, η ίδια διαδικασία μπορεί τώρα να γίνει με εξαιρετικά μικρές τομές. Αυτό επιτρέπει στο χειρούργο να εισέλθει στο χώρο πίσω από την κήλη και να τοποθετήσει το πλέγμα με ελάχιστη βλάβη στην επιφάνεια της κοιλιάς. Τα πλεονεκτήματα αυτής της μεθόδου περιλαμβάνουν την κάλυψη όλων των πιθανών θέσεων της κήλης στους βουβώνες, πράγμα που μειώνει τους κινδύνους της υποτροπής ενώ μειώνεται επίσης αισθητά ο μετεγχειρητικός πόνος.

Τι γίνεται με τη χρήση λέιζερ στην αποκατάσταση της κήλης;

Αυτή είναι μια λανθασμένη ερώτηση. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, για ένα διάστημα, υπήρξαν κάποιες “εμπορικές ανησυχίες” σε κάποιους χειρουργούς με χρήση της φράσης «αποκατάσταση της κήλης με λέιζερ.»

Ενώ ένα λέιζερ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να γίνει τομή και διαχωρισμός των ιστών, το λέιζερ δεν έχει εφαρμογή στην επισκευή της κήλης. Είναι αδύνατον να εκτελέσει την αναγκαία δομική επισκευή ένα λέιζερ, το οποίο λειτουργεί ουσιαστικά ως ένα κοπτικό εργαλείο.

Τι είδους αναισθησία χρησιμοποιείται στην χειρουργική επέμβαση της κήλης;

Με τις σύγχρονες τεχνικές αναισθησίας και την ηλεκτρονική παρακολούθηση (monitoring ), η γενική αναισθησία είναι ίσως η ποιο ασφαλής. Ωστόσο, η χειρουργική επέμβαση μπορεί επίσης να γίνει με τοπική αναισθησία ή περιοχικές αναισθησίες , ταυτόχρονα με τη χρήση φαρμάκων καταστολής που βοηθούν τον ασθενή να χαλαρώσει. Ο ειδικός τύπος αναισθησίας για έναν μεμονωμένο ασθενή επιλέγεται μετά από προσεκτική εκτίμηση της γενικής υγείας του ασθενούς, και το συγκεκριμένο είδος βλάβης.

Πώς μπορεί ένας ασθενής να καθορίσει εάν ένα εξόγκωμα ή πρήξιμο στην κοιλιά είναι μια κήλη;

Δεν είναι όλες οι μάζες, ή τα οιδήματα στο κοιλιακό τοίχωμα ή στην βουβωνική χώρα, κήλες. Οι άνθρωποι που έχουν τέτοιες μάζες ή οιδήματα πρέπει άμεσα να εξεταστούν από γιατρό. Άλλες πιθανές αιτίες περιλαμβάνουν καλοήθεις ή κακοήθεις όγκους ή διόγκωση των λεμφαδένων. Αυτά τα προβλήματα απαιτούν εντελώς διαφορετικούς τύπους αξιολόγησης και θεραπείες. Η αυτο-διάγνωση μπορεί να είναι εσφαλμένη και να καθυστέρηση απαραίτητες θεραπείες.