Γράφει ο Ιωάννης Κούκης MD,FRCS – Καρδιοχειρουργός ( http://www.nowdoctor.gr/koukisio )
Οι παθήσεις της μιτροειδούς είναι η στένωση, η ανεπάρκεια και η μικτή νόσος που περιλαμβάνει στένωση και ανεπάρκεια της βαλβίδας με διαφορετικό κατά περίπτωση ποσοστό συμμετοχής.
Αιτιολογία: Η στένωση της μιτροειδούς είναι συνήθως ρευματικής αιτιολογίας. Η ρευματική νόσος παρουσιάζεται συνήθως σε νεαρή ηλικία και προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες. Μετά την εμφάνιση των νεώτερων αντιβιοτικών, η ρευματική στένωση της μιτροειδούς είναι πλέον σπάνια. Άλλο αίτιο στένωσης είναι η εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στη βαλβίδα με το πέρασμα της ήλικίας.
Η ανεπάρκεια της μιτροειδούς οφείλεται συνήθως σε εκφύλιση της βαλβίδας, ισχαιμία του μυοκαρδίου, ρευματική νόσο και ασβέστωση της βαλβίδας.
Εκδήλωση: Οι εκδηλώσεις είναι συνήθως κοινές αλλά πιο προοδευτικές στη στένωση και πιο έντονες στην ανεπάρκεια. Η πάθηση είναι συνήθως μικτή. Συχνά παρατηρείται δύσπνοια κατά την άσκηση και σε προχωρημένα στάδια και κατά την ηρεμία. Άλλη εκδήλωση των παθήσεων της μιτροειδούς αποτελούν οι αρρυθμίες με πιο συχνή την κολπική μαρμαρυγή.
Διάγνωση: Η διάγνωση των παθήσεων της μιτροειδούς γίνεται κατά τη διάρκεια της καρδιολογικής εξέτασης. Απαιτείτα λήψη ιστορικού, κλινική εξέταση και στη συνέχεια διαθωρακική υπερηχογραφία καρδιάς όπου και ανευρίσκεται η βλάβη. Στη συνέχεια διενεργείται διοισοφάγειος υπερηχογραφία καρδιάς.
Αντιμετώπιση: Η αντιμετώπιση των παθήσεων της μιτροειδούς βαλβίδας είναι φαρμακευτική ή χειρουργική ανάλογα με τη βλάβη και το στάδιο που αυτή ευρίσκεται.
Χειρουργική αντιμετώπιση: Γίνεται όταν υπάρχουν συμπτώματα ή σε σοβαρή στένωση ή ανεπάρκεια που αποκαλύπτεται υπερηχογραφικά. Απαιτείται η χρήση εξωσωματικής κυκλοφορίας για να εξασφαλιστεί ακίνητο και αναίμακτο χειρουργικό πεδίο. Όταν αποφασισθεί η χειρουργική επέμβαση ο ασθενής υποβάλλεται υποχρεωτικά σε στεφανιογραφία. Στις περιπτώσεις που συνυπάρχει κολπική μαρμαρυγή πρέπει να γίνεται χειρουργική κατάλυση αυτής στον ίδιο χρόνο.
Η αντικατάσταση προτείνεται γενικά σε σοβαρή στένωση της βαλβίδας και σε περιπτώσεις ανεπάρκειας στις οποίες η βαλβίδα έχει υποστεί ιδιαίτερα σοβαρές εκφυλιστικές αλλοιώσεις. Η μιτροειδής αφαιρείται και στη θέση της τοποθετείται βιολογική ή συνιθέστερα μηχανική προσθετική βαλβίδα. Η αντικατάσταση της μιτροειδούς βαλβίδας αποτελούσε επέμβαση εκλογής παλαιότερα αλλά σήμερα γίνεται αυστηρά επί συγκεκριμένων ενδείξεων.
Η διαπίστωση ότι η μιτροειδής βαλβίδα δεν είναι ανεξάρτητη αλλά αποτελεί μέρος του μηχανισμού λειτουργίας της αριστερής κοιλίας της καρδιάς και ενιαίο σύνολο με αυτήν οδήγησε τους Καρδιοχειρουργούς σε ανάπτυξη χειρουργικών τεχνικών επιδιόρθωσης της βαλβίδας. Έτσι αποφεύγεται η εκτομή και αντικατάστασή της που αυξάνει το ποσοστό επιπλοκών και θνητότητας σε βάθος χρόνου και μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη καρδιακής ανεπάρκειας.
Συμπερασματικά, η χειρουργική αντιμετώπιση των παθήσεων της μιτροειδούς βαλβίδας είναι δυνατή και αποτελεσματική. Η επιδιόρθωση πρέπει να προτιμάται, όπου είναι αυτό εφικτό, διότι τα άμεσα και απώτερα οφέλη για τον ασθενή υπερτερούν σημαντικά σε σχέση με την εκτομή και αντικατάσταση της βαλβίδας.
