© Shutterstock
Φυσιολογικά, όταν υπάρχει μια αιμορραγία σχηματίζεται ένας θρόμβος μέσα στο κατεστραμμένο αγγείο για να τη σταματήσει. Ο θρόμβος αυτός σχηματίζεται από ουσίες που παράγουν τα αιμοπετάλια (κύτταρα του αίματος που είναι υπεύθυνα για την πήξη του αίματος) και οι οποίες αντιδρούν με κάποιες ειδικές πρωτεΐνες που ονομάζονται παράγοντες πήξης. Όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί την αιμόσταση. Ενώ η υπερβολική πήξη μπορεί – μέσω της δημιουργίας θρόμβων – να οδηγήσει σε καταστάσεις όπως καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά επεισόδια, η αδυναμία σχηματισμού θρόμβων μπορεί να είναι εξίσου επικίνδυνη, αφού μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική αιμορραγία.
Ετσι, άνθρωποι με διαταραχές της αιμόστασης (ή αιμορραγικές διαταραχές) μπορεί να εμφανίζουν εκτεταμένη αιμορραγία μετά από τραυματισμό, στην εμμηνόρροια, στο τραύμα ή σε περιπτώσεις χειρουργικών επεμβάσεων. Αυτό συμβαίνει επειδή οι παράγοντες πήξης ή τα αιμοπετάλια δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε ή είναι ανεπαρκή. Η πλειονότητα των διαταραχών της αιμόστασης είναι κληρονομικές, πράγμα που σημαίνει ότι μεταβιβάζονται από έναν γονέα στο παιδί του. Ωστόσο, ορισμένες διαταραχές μπορεί να αναπτυχθούν ως αποτέλεσμα άλλων ιατρικών καταστάσεων, όπως η ηπατική νόσος.
Οι αιμορραγικές διαταραχές μπορεί επίσης να προκληθούν από:
- Χαμηλό αριθμό ερυθρών αιμοσφαιρίων
- Ανεπάρκεια βιταμίνης Κ
- Παρενέργειες από ορισμένα φάρμακα
Τύποι αιμορραγικών διαταραχών
Οι αιμορραγικές διαταραχές μπορεί να είναι κληρονομικές ή επίκτητες. Μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε βαριά αιμορραγία μετά από κάποιο ατύχημα ή τραυματισμό, αλλά – σε σπανιότερες περιπτώσεις – ακόμη και χωρίς να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος.
Υπάρχουν πολυάριθμες διαταραχές της ομοιόστασης, αλλά οι ακόλουθες είναι οι πιο συνηθισμένες:
Η αιμορροφιλία Α και Β είναι ανάμεσα στις γνωστότερες κληρονομικές παθήσεις που εμφανίζονται όταν υπάρχουν χαμηλά επίπεδα παραγόντων πήξης στο αίμα. Αν και η αιμορροφιλία είναι σπάνια, μπορεί να έχει απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Σοβαρές μορφές αιμορροφιλίας μπορούν να προκαλέσουν σοβαρές επιπλοκές στις αρθρώσεις, στους μύες, στον εγκέφαλο ή σε άλλα εσωτερικά όργανα ακόμη και χωρίς κάποιον τραυματισμό (αυθόρμητη αιμορραγία). Σε πιο ήπιες μορφές της νόσου δεν υπάρχει αυθόρμητη αιμορραγία και η κατάσταση μπορεί να μην γίνει αντιληπτή έως ότου εμφανιστεί μη φυσιολογική αιμορραγία μετά από χειρουργική επέμβαση ή σοβαρό τραυματισμό.
Οι ανεπάρκειες των παραγόντων II, V, VII, X ή XII είναι διαταραχές θρόμβωσης του αίματος που σχετίζονται με προβλήματα πήξης και προκαλούν υπερβολική ή παρατεταμένη αιμορραγία μετά από κάποιον τραυματισμό ή χειρουργική επέμβαση.
Η νόσος Von Willebrand είναι η πιο κοινή κληρονομική διαταραχή της ομοιόστασης. Αναπτύσσεται όταν το αίμα στερείται τον παράγοντα von Willebrand, ο οποίος βοηθά το αίμα να πήξει. Πρόκειται για μια διαταραχή της πήξης του αίματος που οδηγεί σε διάφορους βαθμούς αιμορραγικών ανωμαλιών. Περίπου το 1% του πληθυσμού αντιμετωπίζει διαταραχές του παράγοντα πήξης Von Willebrand στο αίμα.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τον συγκεκριμένο τύπο διαταραχής της ομοιόστασης. Ωστόσο, τα κυριότερα συμπτώματα περιλαμβάνουν:
- Ανεξήγητους μώλωπες στο σώμα
- Βαριά εμμηνορροϊκή αιμορραγία
- Συχνές ρινορραγίες
- Υπερβολική αιμορραγία από μικρά κοψίματα ή τραυματισμούς
- Αιμορραγία στις αρθρώσεις
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν την ασθένεια πατήστε ΕΔΩ
Για να βρείτε γιατρό της συγκεκριμένης ειδικότητας πατήστε ΕΔΩ
